Paradoks EPR i stan splątany

Źródło:

Demotywatory

Witam Was serdecznie. Zanim tutaj opisałem ów paradoks (który całkiem dobrze ilustruje ta grafika powyżej), opisałem go na blogu „Zwinięty porządek” w artykuliku, w którym zbieram przypadki dowodów naukowych wspierających całościową koncepcję Wszechświata. Poniżej znajdziecie opis owego paradoksu.

❠Paradoks (także niekompletność, eksperyment myślowy) EPR - nazwa pochodzi od nazwisk trzech fizyków, Alberta Einsteina, Borysa Podolskiego i Nathana Rosena. Fizycy ci zaproponowali pewien eksperyment myślowy w celu wykazania niezupełności mechaniki kwantowej. Eksperyment ten został opisany we wspólnie wydanej w 1935 roku publikacji "Can Quantum Mechanical Description of Physical Reality Be Considered Complete?" zamieszczonej w czasopiśmie Physical Review.

Treść paradoksu

Mechanika kwantowa zakłada, że przed pomiarem wielkości kwantowej mierzona zmienna nie ma ustalonej wartości, dopiero pomiar ją ustala, a wcześniej można mówić tylko o rozkładach prawdopodobieństwa.

Istnieją jednak pewne tzw. stany splątane par cząstek (a właściwie ich spinów), tzw. singlety, które mają taką właściwość, że gdy dokonujemy pomiaru wartości jakiejkolwiek składowej spinu każdej z cząstek, ale dla obu cząstek ❞

Teraz przejdziemy do definicji stanu splątanego.

❠Stan splątany - rodzaj skorelowanego stanu kwantowego dwóch lub więcej układów kwantowych. Ma on niemożliwą w fizyce klasycznej cechę polegającą na tym, że stan całego układu jest lepiej określony niż stan jego części. Splątanie kwantowe może dotyczyć próżni kwantowej albo funkcji falowej pojedynczej cząstki lub większej ich liczby. Możliwe jest również splątanie kwantowe pomiędzy układami, które nie istnieją w tym samym czasie. Hipersplątanie to stan, w którym splątany jest więcej niż jeden stopień swobody. Splątanie przeważnie jest przykładem zjawiska nielokalnego w mechanice kwantowej, jednak istnieje zarówno splątanie lokalne jak i nielokalne zjawiska niebędące splątaniem. Samo istnienie splątania przeważnie zależy od wybranego podziału stanu na składowe. Skala splątania jest wielkością zależną od układu odniesienia, gdyż sama liczbą cząstek w danym obszarze jest zależna od układu odniesienia (zob. np. efekt Unruha). Jedną z cech splątania jest jego monogamia - jeśli dwa układy są ze sobą maksymalnie splątane, to nie mogą być splątane z żadnymi innymi.❞

Filmy pochodzą ze źródeł zewnętrznych.

Zapewne pamiętacie artykuły na temat komunikacji kwantowej. Zostały one, tak jak cała definicja stanu splątanego, zalinkowane we wpisie na blogu „Zwinięty porządek” pod tytułem „Komunikacja kwantowa”. To zdumiewające, że w odpowiednich warunkach może zaistnieć połączenie między dwiema cząstkami elementarnymi, które powoduje, że natychmiastowa komunikacja między nimi jest możliwa nawet przy dużych odległościach między nimi. To jest trochę podobne do okultystycznego Prawa Łączności, ale na razie to zostawmy, gdyż nie w tym wpisie będę szukał podobieństw między okultyzmem, a nauką.

OK, muszę na razie kończyć. Nie zapomnijcie sięgnąć do źródeł i dzięki temu zweryfikować treści!




Źródła wykorzystane:
Paradoks EPR - Wikipedia, wolna encyklopedia
Stan splątany - Wikipedia, wolna encyklopedia
YouTube