Tajemnice Ziemi i Kosmosu - Sekrety Nieskończoności

Sugestywny obraz mający wywołać odpowiednie skojarzenia. Źródło obrazu: Archemon. Zapewnienie roślinom odpowiedniego pożywienia poprzez odpowiednie nawadnianie jest odwiecznym wyzwaniem dla rolników na Ziemi. To także wyzwanie w Kosmosie. NASA jest o krok bliżej do określenia najbardziej efektywnego sposobu zapewnienia odpowiedniego nawodnienia i napowietrzania roślin w przestrzeni kosmicznej po zakończeniu projektu NASA Glenn's Plant Water Management (PWM). Ten projekt jest częścią  trwających badań NASA , których celem jest nauczenie się, jak karmić załogi astronautów podczas długotrwałych misji na Księżyc i Marsa, w trakcie których spędzają w Kosmosie tygodnie, miesiące, a nawet lata. Astronauta Mike Hopkins pracuje z komórką testową PWM do badań hydroponicznych na stacji kosmicznej. Źródło obrazu: NASA „W przeszłości NASA wykazała, że rośliny rosnące w kosmosie są możliwe do wykorzystania jako źródło pożywienia” - powiedział Tyler Hatch, naukowiec z PWM. „Z punktu widzenia ogro...

Źródło: ESA Astronauta ESA Luca Parmitano, dalej na misji, w ostatnich dwóch tygodniach osiągnął wysoki poziom. Dbał o to, by Międzynarodowa Stacja Kosmiczna działała sprawnie, a także zdalnie współpracował z europejskimi badaczami - przy każdym posiłku Lucy przedmiotem badań eksperymentalnych. Jako amatorski triathlonista Luca wie, jak ważne jest odżywianie dla zdrowego i wydajnego życia. Właściwe przygotowywanie posiłków jest jednym z aspektów projektowania misji, więc eksperyment  Nutrition Monitoring for the International Space Station (NutrISS) - na polski tłumacząc: Monitorowanie wartości odżywczej dla Międzynarodowej Stacji Kosmicznej  to bilans energetyczny Lucy. Zdjęcie astronauty Paolo Nespoli, gdy używa EveryWear w celu monitorowania pożywienia Korzystając z aplikacji dla astronautów EveryWear i urządzenia „impedancji bioelektrycznej” do pomiaru przewodnictwa ciała, Luca śledził stosunek tłuszczu do masy. Zespoły naukowe na Ziemi mają nadzieję, że ...

To jeden z większych huraganów, jakie dotąd widziałem. Źródło: NASA

„Dzięki obserwacji zjawiska echa świetlnego pochodzącego z korony czarnej dziury MAXI J1820+070 - w skrócie 1820 - znajdującej się w gwiazdozbiorze Lwa, możemy lepiej poznać ewolucję mniej masywnych czarnych dziur. Echa świetlne powstają, kiedy światło pochodzące z bardzo jasnego rozbłysku zostanie odbite od międzygwiezdnego gazu. Promieniowanie z oryginalnego rozbłysku dociera do obserwatora jako pierwsze, a światło odbite zaraz po nim, tworząc swego rodzaju echo. Co ciekawe, czasem «echa» sprawiają wrażenie, że poruszają się szybciej od prędkości światła . Dzieje się tak, ponieważ fotony mogą zostać spowolnione w trakcie pierwszych stadiów eksplozji, przez co docierają do obserwatora opóźnione, sugerując, że to «echa» poruszają się szybciej. (...)” Strzałki A, B i C symbolizują trasę promieni światła od źródła. A zostanie odebrane przez obserwatora jako pierwsze, potem B i następnie C Źródło obrazu: Wikimedia Commons „Wcześniej udało się zaobserwować tylko echa świetl...