Wicca - inne spojrzenie (ciąg dalszy)

Tym razem skorzystam z innego źródła na temat tej religii.

❠Wprowadzenie 

Wicca to współczesna religia, która wywodzi się z Wielkiej Brytanii. Zalicza się ją do nurtu neopogaństwa, jako że czerpie inspirację z przedchrześcijańskich religii Europy, a jej wierzenia i obrzędy są silnie związane z naturą. Podczas ośmiu świąt rocznych zwanych Sabatami wyznawcy celebrują zmiany pór roku. Trzynaście świąt lunarnych, Esbatów, odbywa się podczas pełni Księżyca. Pragnienie zbliżenia się do natury wyraża również pentagram, znak, którego większość Wiccan używa jako symbolu własnej religii. Najpopularniejsza jego interpretacja brzmi następująco: pięć wierzchołków reprezentuje pięć żywiołów (ziemia, woda, powietrze, ogień i duch), a otaczający je okrąg - to cały świat, będący jednością.

Wicca kładzie nacisk na samodzielne poznanie świata, a przede wszystkim prywatny kontakt z bogami, uznawany często za główny cel praktykowania tej religii. W związku z tym wśród wyznawców potrzebny jest relatywizm, także moralny, z jednoczesnym podkreśleniem, że należy koniecznie starać się unikać wyrządzania krzywdy sobie i innym. Ponadto w religii tej nie istnieją święte księgi ani zorganizowane kościoły - skoro każdy potrafi dotrzeć do „słowa bożego”, niepotrzebni mu są „pośrednicy” ani oficjalne wykładanie dawno przez nich spisanego przekazu. Nie oznacza to jednak zupełnego braku zasad ani „religijnej wolnej amerykanki”. Przykładowe elementy wspólne to na przykład kult boga i bogini, ogólna budowa rytuału religijnego i tradycyjna liturgia - nieobowiązkowa, ale stanowiąca stałe źródło inspiracji.

Coraz wyraźniej zaznacza się jednak w Wicca podział na dwa nurty: Wicca Tradycyjne i Eklektyczne. Nazwy te, choć jeszcze nie są powszechnie przyjęte, oddają istotę różnicy. Wicca Tradycyjne, odłam historycznie wcześniejszy, to religia misteryjna, pokrewna nieco lożom ceremonialnym. Wyznawcy przykładają dużą wagę do przekazywania tradycji i praktykowania tych samych rytuałów co ich poprzednicy. Wicca Eklektyczne natomiast rozwinęło się raczej jako swobodna inspiracja Wicca Tradycyjnym. Rezultatem jest wtapiająca się momentami w New Age prosta religia dla zwykłego człowieka, nie stawiająca wielkich wymagań, nie żądająca poświęceń, kładąca nacisk na „rób, co do ciebie przemawia”. Różni się ona od Wicca Tradycyjnego tak bardzo, jak oficjalny kult bogów greckich różnił się od misteriów (np. eleuzyńskich).

Skoro już mówimy o historii - trzeba wspomnieć, że Wiccanie uważają się za współczesne czarownice (i czarowników), co wynika z legendy dotyczącej powstania ich religii. Powiada się, że ludzie oskarżeni o czarownictwo byli tak naprawdę wyznawcami „dawnej wiary” (pogaństwa), których chrześcijanie postanowili wyeliminować, fałszywie oskarżając o szkodzenie ludziom i czczenie diabła. Wiccanie mieliby być zatem kontynuatorami dawnych praktyk pogańskich. W rzeczywistości jednak Wicca zostało założone przez Anglika, Geralda Gardnera, prawdopodobnie w latach 40tych XX wieku.❞

A teraz trochę o tradycji wiccańskiej.

Zanim jednak do tego przejdę, dam tutaj obraz, który wiąże się z następnym cytatem.

Źródło:

Księga Wiedźmy

❠Obrzędy Wicca - podstawy

Wicca to religia, w której wielkie znaczenie ma możliwość bezpośredniego kontaktu i współpracy z bogami. Głównym środkiem służącym temu celowi są obchody świąt, dzięki którym wyznawca może zgrać rytm własnego życia z rytmem przemian przyrody i bóstw. Święta Wicca oparte są bowiem na na cyklach wegetacji/Słońca (tzw. Sabaty) i Księżyca (Esbaty).

Na początku Sabatów było tylko cztery: Wieczór Lutowy (inaczej Imbolc, 1.02), Wieczór Majowy (Beltane, 1.05), Wieczór Sierpniowy (Lughnasadh bądź Lammas, 1.08) oraz Wieczór Listopadowy (Samhain lub Helloween, 31.10). (Jak widać, pokrywają się z datami ważnymi w mitologiach celtyckich). Ś2więta te prawdopodobnie odzwierciedlały relację między Bogiem - Łowcą - Panem zwierząt - Władcą śmierci a Boginią - Matką Ziemią - Panią roślin - Władczynią życia (Seax Wicca do tej pory przedstawia bogów w ten właśnie sposób). Ta rekonstrukcja gładko wpasowuje się w najwcześniejszy wiccański mit: Zstąpienie Bogini.

W wyniku wzajemnej wymiany idei między twórcą Wicca, Geraldem Gardnerem, a druidem Rossem Nicholsem, liczba Sabatów wzrosła do ośmiu. Pierwotna czwórka nazywana jest często Sabatami Większymi, natomiast później dodane święta - sabatami mniejszymi. Do grona Sabatów dołączyły dni zrównań i przesileń: przesilenia letniego (zwanego czasem Litha, 22.06) i zimowego (Yule, 22.12), oraz zrównania wiosennego (Ostara, 22.03) i jesiennego (nazywanego czasem Mabon, 22.09). Zmieniła się również mitologia z nimi związana; relacje między Bogiem a Boginią opisywał od tej pory mit umierającego i odradzającego się boga wegetacji (zapożyczony ze „Złotej Gałęzi” Frazera; pierwotnie z religii Bliskiego Wschodu), albo też rywalizacja Boga Dębu (króla lata) i Ostrokrzewu (króla zimy) o rękę Bogini (pochodzący z „Białej Bogini” Gravesa, a wcześniej mitologii celtyckich).

Trzeba podkreślić, że każdy kowen i każda jednostka opracowuje sobie własną, prywatną wizję bóstw i własną mitologię; daje się jednak określić najczęściej występujący schemat. Podczas świąt obchodzi się według niego następujące okazje:

1. Przesilenie zimowe: Bogini rodzi Boga, odrodzenie Słońca.
2. Wieczór Lutowy: wzmacnianie nowego życia; święto bywa wiązane z mlekiem i karmieniem młodych jagniąt.
3. Zrównanie wiosenne: odrodzenie przyrody, pierwsze kiełki, święto zasiewów i płodności (popularne symbole to króliki i jajka).
4. Wieczór Majowy: połączenie młodego Boga i Bogini, święto miłości i seksu, często wiązane z angielskim zwyczajem wznoszenia i tańczenia wokół fallicznego Słupa Majowego.
5. Przesilenie letnie: zaślubiny Boga i Bogini bądź pełnia ich panowania.
6. Wieczór Sierpniowy: dobrowolna ofiara i śmierć Boga, mająca na celu podtrzymanie życia; początek żniw (święto często wiązane z chlebem).
7. Przesilenie jesienne: podróż Boga w zaświaty lub „Dziękczynienie czarownic”, środek żniw, metaforyczne zbieranie tego, co się na początku roku zasiało.
8. Wieczór Listopadowy: święto zmarłych, tradycyjnie wiązane z mitem Zstąpienia Bogini

Święta wyznaczane przez fazy Księżyca (Esbaty) traktowane są różnie. Niektórzy Wiccanie urządzają rytuał jedynie podczas pełni, inni podczas pełni i nowiu, a jeszcze inni obchodzą trzy lub cztery fazy Księżyca (wiążąc je z różnymi twarzami potrójnej bogini Księżyca), Esbaty nie mają swoich szczególnych nazw; mówi się jedynie o nowiu, młodym (lub wschodzącym) księżycu, pełni i księżycu starym (zachodzącym).

Dla większości Wiccan podstawowym sposobem nawiązania kontaktu z bogami jest odprawienie rytuału, którego ogólne ramy określone są właśnie przez święto Esbatu. Rytuał ten postrzegany jest jako procedura religijno-magiczna, dlatego też kolejność faz ma w nim duże znaczenie (choć jak zwykle, indywidualne koweny i jednostki wprowadzają wprowadzają własne zmiany, modyfikując zgodnie ze swoimi potrzebami):

1. oczyszczenie i poświęcenie osób uczestniczących;
2. oczyszczenie i poświęcenie miejsca obrzędu poprzez tzw. zakreślenie kręgu (oznacza to utworzenie czegoś w rodzaju tymczasowej świątyni);
3. wezwanie Bóstw
4. uczczenie danej okazji, na przykład przez odtworzenie fragmentu mitu
5. prośba o błogosławieństwo ze strony Bóstw (szczególnie w postaci ceremonii ciastek i wina)
6. pożegnanie Bóstw
7. tzw. rozwiązanie kręgu (czyli przywrócenie miejsca do dawnego stanu, usunięcie z niego skojarzenia ze świętością i świątynią).

Przebieg rytuału jest określony, ale jego miejsce nie. Wiccanie nie posiadają świątyń, a obrzędy odprawiają w miejscu specjalnie na tę okazję poświęconym. poprzez zakreślenie kręgu. Koweny często ustalają jedno lub kilka stałych miejsc spotkań (np. w domu Arcykapłanki), ale nie jest to warunkiem koniecznym. Podobnie w przypadku rytualnych przedmiotów (nazywanych „narzędziami” lub „broniami”). Wiccanie posiadają zwykle zestaw podstawowych narzędzi (Athame, czyli rytualny sztylet, kielich, różdżkę, pentakl - płaski, okrągły przedmiot z wyrytymi religijnymi symbolami, sznur), posążki bóstw i szaty rytualne, ale mogą obyć się bez nich. (...)❞

Idziemy dalej.

Wiccańska Porada

Wspomniałem już wcześniej o Poradzie Wiccańskiej. Poniżej cytuję jej dłuższą wersję.

A zatem odprężcie się i czytajcie.

❠1. Musicie cierpliwie znosić wiccańskie prawa

w doskonałej miłości i doskonałym zaufaniu.

Kieruj się Prawami, zawsze mając dla nich Doskonałą miłość oraz zaufanie.

2. Żyj i daj żyć

- uczciwie bierz i uczciwie dawaj.

Żyj i żyć daj innym - zawsze to właściwe. A pamiętaj dawać oraz brać uczciwie.

3. Zakreśl Krąg trzy razy wokół

by trzymać wszelkie złe duchy na zewnątrz.

Trzykroć zakreśl kręgi dookoła siebie,

By od zjaw niechcianych miejsce odciąć lepiej.

4. By związać zaklęcie za każdym razem,

niech będzie ono wymawiane w formie rymowanej.

Zawsze wypowiadaj czary wierszowane,

By za każdym razem były potwierdzane.

5. Z łagodnym spojrzeniem i lekkim dotykiem -

mało mów, dużo słuchaj.

Działaj delikatnie, nie patrz zbyt suroro,

Częściej słuchaj innych, mów niewiele, z głową. 

6. Idź zgodnie z ruchem wskazówek zegara, kiedy Księżyc rośnie -

śpiewaj i tańcz Wiccańską Runę.

Kiedy Księżyc rośnie, Runę Wiccan śpiewaj,

Tańcz przy tym w koło i stąpając w lewo. 

7. Idź przeciwnie do kierunku wskazówek zegara, kiedy Księżyc maleje, a wilkołak wyje przy strasznym tojadzie.

Tańcz na opak, kiedy Księżyc w mrok twarz kryje,

A wilkołak straszny przy tojadzie wyje. 

8. Kiedy Księżyc Pani jest w nowiu,

dwa razy prześlij jej dłonią pocałunek.

Widząc Księżyc w nowiu, okaż jej szacunek.

Dwakroć przesyłając Pani pocałunek. 

9. Kiedy Księżyc jest w szczycie sił,

szukaj tego, czego pragnie twoje serce.

Kiedy Księżyc jasny w swoich sił jest szczycie,

Szukaj, czego w głębi serca pragniesz skrycie. 

10. Bacz na potężny podmuch wiatru północnego - 

zamknij drzwi i opuść żagle.

Strzeż się, gdy z północy wicher zadmie nagle,

Drzwi na klucz zatrzaśnij i pozwijaj żagle. 

11. Kiedy wiatr wieje z południa,

miłość pocałuje cię w usta.

Kiedy wiatr z południa ciepły podmuchuje,

Miłość cię odnajdzie, w usta pocałuje. 

12. Kiedy wiatr wieje ze wschodu,

oczekuj nowości i zastaw ucztę.

Kiedy wieje wschodni wiatr, co niesie zmiany,

Nowin się spodziewaj, uczty szykuj plany. 

13. Kiedy owieje cię zachodni wiatr,

dusze tych, co odeszli, są niespokojne.

Jeśli wiatr zachodni twarz owieje twoją,

Wiedz, że to się duchy zmarłych niepokoją. 

14. Dziewięć rodzajów drewna idzie do kotła -

pal je szybko i pal je wolno.

Zawsze dziewięcioma rodzajami drzewa

Masz pod kotłem palić, niech go żar ogrzewa. 

15. Dziki bez jest drzewem waszej Pani -

nie palcie go, albo będziecie przeklęci.

Dziki bez jest drzewem przynależnym Pani.

Będzie więc przeklęty, kto go ogniem zrani. 

16. Kiedy Koło zaczyna się obracać -

niech zapłoną ognie Beltane.

Kiedy Koło Roku obrót swój zaczyna,

To nadeszła Beltane ogni już godzina. 

17. Kiedy Koło zwróciło się do Yule,

zapal Polano i niech włada Pan.

Włada Pan Rogaty, gdy się Koło zwróci

W stronę Yule. Czas wtedy w żar polano wrzucić. 

18. Bacz na kwiat, krzew i drzewo -

bądź pobłogosławiony przez Panią.

Słuchaj kwiatów, krzewów, liści drzew zielonych,

A przez Panią będziesz pobłogosławiony. 

19. Gdzie płyną falujące wody,

rzućcie kamień, a poznacie prawdę.

Poznasz prawdę, kiedy lustro wody złamie

Pośród fal rzucony twoją ręką kamień. 

20. Kiedy macie jakąś potrzebę,

nie słuchajcie chciwości innych.

Nie wysłuchuj innych, gdy tobie brakuje,

A ich propozycje chciwość im dyktuje. 

21. Nie spędzaj czasu z głupcem,

albo będziesz zaliczony do jego przyjaciół.

Staraj się nie spędzać z głupcem czasu wcale,

Albo jego druhem będą zwać cię stale. 

22. Radosne spotkanie i radosne rozstanie -

jasne policzki i ciepłe serce.

Ci, co się radośnie schodzą i rozstają

Jasne twarze oraz ciepłe serca mają. 

23. Powinniście pamiętać o Potrójnym Prawie -

trzy razy zło i trzy razy dobro.

Pomyśl, zanim czar się zdecydujesz rzucić,

Gdyż i zło, i dobro ma po trzykroć wrócić.

albo:

Czar rzucając, zawsze myśl, co będzie potem,

Jego wynik bowiem znajdzie cię z powrotem. 

24. Gdy nieszczęście jest wystarczające,

noś niebieską gwiazdę na czole.

Gdy panuje smutek, ból i zło dokoła,

Noś niebieską gwiazdę u swojego czoła. 

25. Bądź zawsze wierny w miłości,

chyba że twój kochanek cię oszukuje.

Sam pamiętaj zawsze wiernym być w miłości,

Chyba, że w twym związku szczerość już nie gości. 

26. Osiem słów spełnia Wiccańską Poradę -

jeśli nie krzywdzi to nikogo, czyńcie, czego pragniecie.

Warta jest Porada Wiccan przypomnienia:

Jeśli nie ukrzywdzisz - spełniaj swe pragnienia. 

albo:

Z sześciu słów się składa Wiccańska Porada:

Spełniaj swe pragnienia bez ludzi krzywdzenia.❞

Długa jest Porada Wicccańska, ale warto ją zapamiętać.

Podsumowanie

Wicca nie jest łatwą Ścieżką. Jest to droga dla osób, które zachowują szczerość wobec siebie i innych oraz moralną czystość. Jednakże etos wiccański jest do pewnego stopnia relatywny, gdyż każdy czarownik lub czarownica wyznająca tą religię może interpretować Poradę Wiccańską wedle własnego uznania, np. opierając się na intuicji i własnym doświadczeniu.

I to by było na tyle. Na koniec dam Wam link do wpisu na temat wierzeń Wiccan.

Wierzenia Wicca | Na korze brzozowej spisane

Dlaczego to dałem na koniec? Ponieważ moim zdaniem dany system wierzeń ma znaczenie tylko wtedy, gdy związane z nim praktyki są skuteczne.








Źródło wykorzystane:
Na korze brzozowej spisane | Rzetelnie, przystępnie i jasno o religii Wicca
Obrzędy Wicca - podstawy | Na korze brzozowej spisane

Wiccańska Porada (długa wersja) | Na korze brzozowej spisane




Źródło grafiki:

Internet.