Alfabet hebrajski i jego wartości liczbowe, a także symboliczne znaczenie liter hebrajskich

Źródło obrazu:

א (Alef) to litera, od której Bóg rozpoczął, według źródła poniżej, nauczanie swoich przykazań. Pierwszy werset Dekalogu brzmi bowiem:
אָנֹכִי יְהוָה אֱלֹהֶיךָ, אֲשֶׁר הוֹצֵאתִיךָ מֵאֶרֶץ מִצְרַיִם מִבֵּית עֲבָדִים (Anochi JHWH Eloheha aszer me-erec Micrajim mi-bet awadim) - „Jam jest JHWH, Bóg twój, którym cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli”.

א (Alef), które wskazuje na tajemnicę istnienia, jest również fundamentem alfabetu hebrajskiego, reszta liter hebrajskich tkwi w nim i z niego się wywodzi.

Analizę alfabetu hebrajskiego można czynić na kilka sposobów. Metody te zwą się: masora, gematria oraz notarikon i temura. Masora to w tym wypadku symboliczna interpretacja kształtów liter. Gematria to spekulacja na wartościach i znaczeniach liczbowych liter i dokonywanie na tej podstawie operacji interpretacyjnych. Notarikon to zaś traktowanie liter jako skrótu, inicjału słowa, pierwszej litery otwierającej ukryte w sobie całe nowe wyrazy. A temura to metoda interpretacji talmudycznej, przejętej później przez kabałę, znaczy dosłownie „zamiana”. Polega ona na przestawianiu liter, składających się na dany wyraz, i wysuwaniu stąd nowych wniosków.

Definicja wikipedyczna tych czterech pojęć:
Masora - zbiór ustalonych reguł, wypracowany przez żydowskich uczonych na podstawie prac i systemu studiów nad tekstem biblijnym, których celem jest zachowanie i przekazanie tekstu biblijnego w niezmienionym pod każdym względem kształcie. Hebrajskie słowo masora pochodzi od asar („więzy”, „okowy”) i masar („podawanie”, „przekazywanie”) przez co wskazuje na przekazywanie tradycji biblijnej.
Gematria - to system numerologii opierający się na języku i alfabecie hebrajskim, zaś samo słowo gematria pochodzi od greckiego słowa geometria. Istnieje kilka form gematrii, między innymi "odkryta" i "mistyczna".
Notarikon - jedna z podstawowych, obok gematrii i temury, kabalistycznych metod pracy z tekstem, traktująca wyrazy jako akrostychy [klik]. Polega na interpretacji poszczególnych liter i rozwijaniu ich w pełne zdania. Często bierze się pod uwagę tylko kilka liter lub litery końcowe danego wyrazu (powstaje niejako przeciwieństwo akronimu).
Temura - jedna z kabalistycznych metod pracy z tekstem (razem z gematrią i notarikonem) mająca na celu m.in. odgadywanie kolejnych imion Boga. Polega na kolejnym przestawianiu (permutacji) liter w wyrazach podlegających badaniu tak, że danej literze odpowiada poprzedzająca ją lub następująca po niej. Efektem takich działań jest stworzenie anagramu.

Jako przykład powyżej przedstawionych sposobów, autor artykułu poniżej wziął pod analizę kształt litery א (Alef).

Źródło obrazu:

Wikimedia Commons

Alef א jest pierwszą literą alfabetu hebrajskiego. O niej - jak głosi legenda - Bóg powiedział, że On jest jeden i Alef oznacza jeden. Nic dziwnego, że Alef szczególnie rozbudzało i zaprzątało poetycką wyobraźnią mędrców dawnego Izraela.

Interpretacja kabalisty jest tu niezwykle ciekawa - według autora artykułu zalinkowanego poniżej. Ta interpretacja łączy w sobie metody masory z metodą gematrii. Środkowa, biegnąca biegnąca skosem w dół od lewej do prawej linia prosta to według kabały odmiana litery ו (Waw), a górna i dolna „łapka” to dwie litery י (Jod) - jedno normalne, tyle, że nieco przekrzywione, drugie zaś odwrócone. Jeśli teraz przeanalizujemy liczbowo elementy uzyskane z takiego rozbioru litery א (Alef), otrzymamy: dwa י (Jod) × 10 = 20 oraz jedno ו (Waw) = 6, co daje razem 26.

Jaki zaś wynik da nam rozbiór imienia Bożego יהוה?

י (Jod) = 10
ה (He) = 5
ו (Waw) = 6
ה (He) = 5
Razem: 26

Tak więc pierwsza litera alfabetu hebrajskiego, która oznacza jedynkę, jest nie tylko - liczbowo rzecz biorąc - symbolem jedynego Boga, ale również z jej kształtu i rozbioru gematrycznego wynika ta sama treść, zawierająca w sobie ukryty odpowiednik imienia Bożego.

Na tym jednak nie koniec związku Boga z literą א (Alef). Jeżeli trzy znaki, które składają się na nazwę litery א (Alef) opatrzymy odmienną punktacją, otrzymamy kilka nowych terminów.

Poprzez dodanie dwóch segol (Segol to trzy kropki ułożone w odwrócony trójkąt pod literą, oznaczające samogłoskę 'e') pod א (Alef) i ל (Lamed) otrzymamy nazwę liczebnika tysiąc - אלף (Elef). Metaforycznie znaczenie tego słowa to również synonim zamkniętego zbiorowiska ludzkiego: szczepu, plemienia, większej gminy.

Nic zatem dziwnego, że gdy spółgłoski składowe tego wyrazu oznaczymy jeszcze inną punktacją (stawiając pod Alef patach, a pod Lamed kubuc), otrzymujemy אלף (Aluf), co oznacza „głowę plemienia”, synonim „księcia”.

Zatem litera א (Alef) to nie tylko rodowód i fundament dla alfabetu hebrajskiego, lecz także pojęcie całego alfabetu jako zamkniętej, indywidualnej grupy, niejako metafizycznego plemienia, którego א (Alef) jest jest jednocześnie głową i księciem.

Jeśli metodą temury zanalizujemy zanalizujemy nazwę litery א (Alef), przestawiając jej litery, uzyskamy rzeczownik פלא (Pele), oznaczający 'cud', cudowną rzecz, potężną opiekę. Znów więc uwydatnia się związek litery א z Bogiem i Jego dziełem stwórczym, które przecież jest cudem, a sam Bóg jest tego cudu 'potężną opieką'.

Inna kombinacja, oparta na tej samej metodzie, odsłoni kolejną tajemnicę, jaką kryje w sobie litera א (Alef). Gdy odwrócimy kolejność liter następująco: אפל (Alef, Pe, Lamed), otrzymamy wyraz Ofel, oznaczający 'mrok, ciemność, rzecz ukrytą'. Ta nowa treść w pełni odpowiada zarówno naturze pojęcia Boga, jak i jak i tajemnicy tkwiącej w literze א (Alef). Istota Boża rzeczywiście jest ukryta dla zmysłów ludzkich, jest ciemnością i tajemnym mrokiem - tak samo, jak niedocieczony jest א (Alef), zarówno jako podstawa alfabetu, jak i fundament liczbowego gmachu w postaci jedynki.

Tajemniczość tej litery podkreśla także jej charakter dźwiękowy. Stanowi ona rodzaj przydechu, tzw. spiritus lenis. Przydech to zaś coś ulotnego. W każdym razie w odróżnieniu od innych dźwięków, artykułowanych jasno i wyraźnie, jest on mało uchwytny. Tak więc kolejna cecha litery א (Alef) wskazuje na jej całkowitą duchowość i związek z Bogiem.

W języku hebrajskim istnieje wszakże także inny przydech, tak zwany spiritus asper, czyli litera ע (Ajin). Jest ona całkiem konkretna, przynajmniej liczbowo, gdyż w przeciwieństwie do tajemniczego א (Alef), oznaczającego doskonałą jedynkę, ma wartość siedemdziesiąt, co stanowi najzupełniej uchwytną liczbę. Nie jest to jednak żaden poważny zarzut wobec litery ע (Ajin), ע (Ajin oznacza bowiem 70, a wyraz סוד (Sod), który oznacza po hebrajsku właśnie „tajemnica”, również ma wartość liczbową 70 (4 = ד,
6 = ו
60 = ס).

Autor dokonał również badania metodą gematrii wyrazu אלפ (Alef).

1 = א
30 = ל
80 = פ

Ponieważ w kabale zera są bez znaczenia, dodajemy jedynie dodajemy jedynie liczby zasadnicze: 1+3+8=12. Co zaś oznacza dwunastka? Dwanaście jest imion Boga, dwanaście jest znaków Zodiaku, dwanaście było pokoleń Izraela, dwanaście mamy miesięcy w roku i dwunastoma kamieniami wysadzany był napierśnik arcykapłana Aarona.

Reszta jest w artykule źródłowym, a tymczasem zapraszam do obejrzenia kilku filmów na temat symboliki liter hebrajskich.