Próba opisania Mikrokosmosu i Makrokosmosu – część 3: Plan astralny. Opis według Papusa i moje komentarze

Witam Wszystkich po przerwie wakacyjnej 😊. Mam nadzieję, że macie już za sobą posty na ten temat na stronie FanPage. Teraz pora na kolejny wpis, tym razem tutaj, na blogu.

Mamy już za sobą posty na temat roli form astralnych i Zasad w tworzeniu obiektów fizycznych, roli planu astralnego jako planu pośredniczącego w stwarzaniu form materialnych z Zasad planu boskiego i roli fluidów w stwarzaniu obrazów astralnych i ich podtrzymywaniu, by powstały materialne formy. Teraz przejdziemy do ciągu dalszego na temat fluidów i do dalszych fragmentów, które rzecz jasna opatrzę komentarzami.

Jedna uwaga, zanim zaczniemy. Te fragmenty zawierają trochę archaizmów. Z oczywistych względów nie będę ich przystosowywać do współczesnego języka polskiego. Kto będzie miał to zrozumieć, ten zrozumie.

No to zaczynamy!

❠(...) Prócz fluidów, fluidów twórczych Architypu i fluidów zachowawczych Astralu, istnieją jeszcze specyalne czynniki, kierujące fluidami.

W naszem poprzednim porównaniu palce fotografa, a właściwie tysiące komórek, podtrzymujących ruch i życie w tych palcach, przedstawiają czynniki, o których mowa.

Opierając się na założeniu, że wszystko to, co jest widocznem, jest jest jedynie ujawnieniem i urzeczywistnieniem myśli niewidzialnej, okultyzm naucza, że w Przyrodzie istnieje cała hierarchja istot psychicznych, podobnie jak w człowieku istnieje hierarchja składników, począwszy od komórki kostnej, aż do komórki nerwowej.

Istoty psychiczne, zamieszkujące dziedzinę, w której działają siły fizyko-chemiczne,  otrzymały nazwę „żywiołaków” (elementals), czyli duchów żywiołów. Przedstawiają one dużo analogii z ciałkami krwi, a szczególniej z leukocytami u człowieka. (...)❞ (1)

Myślę, że rozumiem rolę żywiołaków w Przyrodzie – Makrokosmosie. Są one po to, by chronić Przyrodę przed zniszczeniem i intruzami, którymi zazwyczaj są ludzie. To tłumaczy wrogość żywiołaków wobec ewokujących je Magów.

Ale zobaczmy, co jest dalej w tekście.

❠(...) Żywiołaki właśnie działają w dolnych sferach planu astralnego, stykających się bezpośrednio z planem fizycznym.

Ta sprawa „żywiołaków”, posłusznych dobrej lub złej woli, która nimi kieruje, nieodpowiedzialnych za swe czyny, lecz jednocześnie nie pozbawionych pewnej inteligencyi, wywołała w ostatnich czasach ciekawe polemiki. Cytaty z dawnych autorów, które poniżej dowodzą, że okultyzm oddawna nauczał o istnieniu istot astralnych ¹).

Wystarczy uprzytomnić sobie, że w naszym planie fizycznym, zwierzę bardzo inteligentne, pies, odgrywa podobną rolę.

Czy pies rozbójnika, pod wpływem swego pana, nie rzuci się na uczciwego przechodnia, lub czy pies stróża nie skoczy na złodzieja, usiłującego dostać się do mieszkania? W obu wypadkach pies nie zdaje sobie sprawy, czy ma do czynienia z uczciwym człowiekiem, czy z rzezimieszkiem; nie odpowiada on za swój czyn, a jedynie ogranicza się do posłuszeństwa swemu panu, który sam ponosi całą odpowiedzialność. Taką samą jest rola żywiołaków w astralu ¹). (...)❞ (2)

Zanim się zajmę dalszą częścią tekstu, zacytuję treść dwóch przypisów w książce będącej źródłem cytatów powyżej.

❠Być może oburzę na siebie wielu, jeżeli powiem, że w czterech żywiołach znajdują się twory, które nie są ani zwierzętami, ani ludźmi, aczkolwiek zbliżone są do nich kształtem i zachowaniem się, lecz nie mają ich duszy rozumnej. Paracelsus, oraz Porfirjusz mówią o nich wyraźnie. Utrzymują, że te dziwne twory są natury duchowej; ale o tyle jednak, by wyłączały wszelką materyalność, gdyż ich duchowość ma podkład materyalny bardzo subtelny i tak nikły, jak powietrze.

Mały Albert (Grimorium XVI wiek)❞ (3)

❠Mieszkają one w blizkości ziemi; więcej nawet, są to wnętrzności ziemi; niema możliwości, którejby nie śmiały wykonać; mają charakter tak gwałtowny i pierwotny, że ciągle szykują pułapki i zasadzki najgorsze i najmniej spodziewane: działając, częściowo się skrywają, a częściowo jawnie gwałt czynią, lubując się szczególniej w niecnocie i niezgodzie.

Porfirjusz (III wiek)❞ (4)

Wygląda na to, że te siły są na tyle potężne, że aż bywają niebezpieczne. Nawet w teorii niemądrze jest im podpaść. W praktyce oznacza to, że żywiołaki są dość agresywne, co czyni je nie raz wrogimi wobec ludzi. Nie są jednak złe. Po prostu bronią swego terytorium, tak jak krwinki białe bronią organizmu przed chorobami. Papus słusznie porównał żywiołaki do psów, choć moim zdaniem też nie do końca. Wyższe żywiołaki są mądre dzięki mądrości Natury, czy też Przyrody. Dlatego też należy im się szacunek i taktowne podejście.

A teraz lećmy dalej.

❠(...) Ujarzmienie żywiołaków może być porównanem z działaniem dyscypliny wojskowej. Naczelnik armii umiał zgrupować w koło siebie, przy współdziałaniu poświęcenia lub sławy, inne istoty świadome i odpowiedzialne, które dobrowolnie lub pod przymusem poddały swą wolę naczelnikowi. Podobnie w astralu, gdzie żywiołak posłuszny jest przez poświęcenie lub obawę, lecz zawsze ma możność opierania się woli nekromanty.

Żywiołaki krążą prawie ustawicznie we fluidach Astrala. Prócz tych istot, według zdania wszystkich jasnowidzących, są jeszcze inne, tak zwane Inteligencye kierownicze, złożone z duchów ludzkich, które przeszły już znaczną ewolucyę.

Te istoty, analogiczne z komórkami nerwowemi ośrodków synaptycznych w człowieku, noszą różne nazwy we wszystkich dawnych kosmogonjach.

My zadowolimy się tylko stwierdzeniem ich egzystencyi.

Według Kabbały w planie astralnym znajdują się jeszcze istoty, obdarzone świadomością; są to pozostałości ludzi niedawno zmarłych, a których duchy nie przeszły jeszcze przez wszystkie ewolucye. Istoty te odpowiadają tym, które przez spirytystów zwane są „duchami”, a przez okultystów „pierwotniakami” (élémentaires) ¹). (...)❞ (5)

Ponieważ znowu będzie tutaj przypis dolny, a raczej cytat z niego, musiałem na chwilę przerwać cytat. Ale spokojnie, za chwilę wrócimy do tekstu głównego.

❠Jeżeli są poważne przyczyny twierdzenia, że właśnie duchy nieboszczyków strzegą skarbów, wtedy dobrze jest zaopatrzyć się w poświęcone świece, zamiast w zwyczajne.

Mały Albert (Grimorium XVI w.)❞ (6)

A teraz, po przedstawieniu przypisu dolnego do tekstu głównego, wracamy do tegoż tekstu – lecimy dalej.

❠(...) Pierwotniaki zatem, są to istoty ludzkie o pewnej ewolucyi, podczas gdy żywiołaki nie przeszły jeszcze przez ludzkość, w czemu jest kapitalna różnica ²). (...)❞ (7)

Mimo zwierzęcego nieco charakteru, żywiołaki mają nad ludźmi pewną przewagę: panują jakoby nad żywiołami, do których są przypisane. Nie rozumiem, dlaczego ewolucja ludzi uczyniła nas tak mało zdolnymi magicznie, że trzeba nam pomocy tych, którzy potrafią więcej. A może po prostu sami zablokowaliśmy w sobie te moce i zdolności, gdy oddzieliliśmy się od Przyrody 🤔. W komentarzach pod tym wpisem możecie Państwo wyrazić opinię na ten temat, bo w tej materii sam nie jestem pewien, jak to wygląda, i chciałbym zasięgnąć opinii innych osób, najlepiej ze środowiska okultystów.

A teraz inny temat, związany z tytułem wpisów: obraz astralny.

Obraz astralny 

Teraz przejdźmy do fragmentu tekstu na temat obrazu astralnego.

❠Obraz astralny.

Teorya „obrazów astralnych” jest szczególnie ważną dla wyjaśnienia najdziwniejszych zjawisk, więc postaramy się wyłożyć ją możliwie jasno i treściwie.

W przykładzie rzeźbiarza i figury widzieliśmy, że jedną z funkcyi „planu astralnego” jest przechowywanie typów kształtów fizycznych i odtwarzanie takowych, podobnie jak forma zachowuje i reprodukuje kształty figury.

Ta właściwość pochodzi stąd, że plan astralny może być uważany jako zwierciadło świata boskiego, odbijające negatywnie myśli-zasady, początki przyszłych kształtów fizycznych.

Lecz okultyzm naucza, że podobnie jak każda rzecz, czy istota materyalna rzuca rzuca cień w planie fizycznym, tak samo wszystko rzuca odbitkę w planie astralnym.

Kiedy rzecz lub istota znika, jej odbitka w astralu trwa i odtwarza obraz rzeczy lub istoty w stanie, bezpośrednio poprzedzającym zniknięcie. Każdy człowiek pozostawia „w astralu” swą odbitkę, swój obraz charakterystyczny. Przez śmierć istota ludzka przechodzi zmianę stanu, polegającą na zniszczeniu łączności składających ją różnych pierwiastków i czynników.

Ciało fizyczne, powłoka ziemska, wraca do Ziemi, do świata fizycznego, skąd wyszła.

Ciało astralne i istota psychiczna, oświecone przez Pamięć, Inteligencyę i Wolę wspomień i czynów ziemskich, przechodzą do planu astralnego, w jego wyższe sfery, gdzie przebywają jako pierwotniak (élémentaire) lub „duch”. (...)❞ (8)

A co z Duchem świadomym? To ujawnia dalsza część cytowanego fragmentu.

❠(...) Suma najszlachetniejszych aspiracyi istoty ludzkiej, oderwana od wspomnień ziemskich, tak jak somnambul od wspomnień jawy, słowem ideał, jaki człowiek stworzył sobie za życia, staje się jednostką dynamiczną, która nie ma nic wspólnego z teraźniejszym „Ja” osobnika i przechodzi w świat boski.

Ten ideał mniej lub więcej wzniosły stanie się źródłem istnień przyszłych i stanowić będzie o charakterze tychże. Wchodząc w stosunek z tymi „obrazami astralnymi”, widzący rozpoznaje historyę zamieszkałych cywilizacji i istot zmarłych. Świeże odkrycia Psychometryi dowiodły, że te twierdzenia okultyzmu, które możnaby uważać za czysto metafizyczne, odpowiadają absolutnej rzeczywistości. (...)❞ (9)

Wracając do pierwiastków, które po śmierci przechodzą w plan astralny, na początku broszury, która jest źródłem informacji dla tego wpisu, we fragmencie na temat Mikrokosmosu, Papus stwierdza, że dusza składa się z ciała astralnego i istoty psychicznej, a właśnie te pierwiastki przechodzą po śmierci w plan astralny. Zatem „duchy” postrzegane w planie astralnym to tak naprawdę dusze, jeśli wierzyć nauce okultyzmu według Papusa.

A teraz przejdźmy dalej.

❠Wyobraźmy sobie, że nasza odbitka w lustrze trwa po naszem odejściu, z barwami, wyrazem i wszelkimi pozorami rzeczywistości, a będziemy mieli pojęcie o „obrazie astralnym istoty ludzkiej”.

Starożytni doskonale znali te dane i zwali: cieniem – obraz astralny, przebywający w najniższych sferach planu astralnego, widmem – jednostkę osobową, właściwe Ja, przebywające w wyższych sferach astralnych, wreszcie duchem właściwym – najwyższy ideał jednostki.

Niech sceptycy lub ci, którzy wyobrażają sobie, że okultyzm jest świeżym płodem wyobraźni, posłuchają Owidyusza ¹). (...)❞ (10)

Po tym fragmencie proponuję przejść do cytatu Owidiusza z przypisu dolnego strony 66.

❠Cztery są rzeczy w człowieku; widmo, ciało, duch i cień; te cztery rzeczy posiadają– każde swe siedlisko; ziemia kryje ciało, cień krąży wokół grobu, widmo wstępuje do piekieł, a duch wzlatuje w niebiosa.

Owidjusz❞ (11)

Ciekawe, prawda? A sporo jeszcze przed nami. Zatem lećmy dalej.

❠(...) Przy ewokacyi zmarłej osoby trzeba dobrze odróżniać, czy ma się do czynienia z jej „obrazem astralnym”, czy z jej istotnem Ja.

W pierwszym wypadku osoba ewokowana zachowa się, jak odbitka w lustrze.

Będzie widzialną, da się sfotografować, wykona nawet pewne ruchy, lecz mówić nie będzie. Takim jest duch Banka w Makbecie, milczący i widzialny tylko dla króla.

W drugim wypadku osoba ewokowana mówi i jest widzialną dla wielu osób jednocześnie. Rakiem jest widmo w Hamlecie.

Zjawiska spirytystyczne zwane „materyalizacyami” znane były po wsze czasy. Agrippa w XVI wieku podaje ich całkowitą okultystyczną teoryę w swej „Filozofii Okultystycznej”.

Jeżeli jednak wiek XVI-y wydać się może zbyt blizkim, to odsyłamy czytelnika do Odysei Homera, pieśń XI, gdzie znajdzie wszystkie szczegóły ewokacyi okultystycznej ¹).  (...)❞ (12)

A teraz fragment z przypisu dolnego do tego fragmentu tekstu.

❠¹) Wreszcie, oto ciekawy opis rozmowy za pomocą „pukania”, z 1528 roku:

„Zdarzyło się w parę dni potem, że Antoninka usłyszała w koło siebie jakieś dźwięki, jakieś małe pukania pod stopami, tak jak gdyby kto końcem kija pukał pod podłogą lub stopniami schodów. I zdawało się jakby to, co pukało znajdowało się głęboko w ziemi, lecz sam dźwięk jakby się wydobywał na cztery palce pod ziemią i zawsze pod stopami tej dzieweczki. Słyszałem to wielokrotnie, a na moje zapytania pukania odpowiadały tyle razy, wiele żądałem.

„Adrian de Montalembert (1528*)

Dalej podaną jest cała konwersacya między duszą zmarłej, a zakonnicami, otrzymana w całości za pomocą pukania.❞ (13)

Co prawda, ta metoda nie jest w pełni wiarygodna – udział czystego medium w trakcie seansu z duchami, czy ewokacji duchów zmarłych jest bardziej pewną metodą kontaktu z tymi istotami, jednakże gdy na seansie nie ma osób, które żerują na naiwności ludzi małej wiedzy, nawet rozmowa za pomocą pukania może przynieść efekt taki, jak manifestacja ducha.

A teraz lećmy dalej.

Streszczenie 

Teraz przejdźmy do streszczenia tych fragmentów wiedzy okultystycznej. To powinno Wam wszystko rozjaśnić.

Zatem lećmy z tym streszczeniem. Potem będzie mój komentarz do tego.

❠Streszczenie.

W streszczeniu, plan astralny, pośredniczący między planem fizycznym, a planem boskim, zawiera:

1-o Osobowości kierownicze, przewodniczące ruchowi wszystkiego, co ewoluje w astralu. Te osobowości psychiczne pochodzą od ludzi wyższych, należących do poprzednich ludzkości i udoskonalonych z własnego popędu.

(Duchy kierownicze Kabbały.)

2-o Fluidy specyalne, składające się z substancyi, analogicznej z elektrycznością, lecz obdarzone własnościami psychicznemi: światło astralne.

3-o W tych fluidach krążą różne istoty, mogące podlegać działaniu Woli ludzkiej: żywiołaki.

4-o Oprócz tych czynników, właściwych planowi astralnemu, znajdujemy w nim jeszcze: formy przyszłości, gotowe do ujawnienia się w planie fizycznym, a będące negatywnemi odbitkami myśli twórczych świata boskiego.

5-o „Obrazy astralne” istot i rzeczy, jako negatywne odbitki planu fizycznego.

6-o Fluidy, zrodzone przez Wolę ludzką lub świat boski i poruszające astral.

7-o Ciała astralne istot, obciążonych materyą (samobójcy), istot w stanie ewolucyi (pierwotniaki) oraz ciała astralne ludzi, przechodzących przez astral celem wcielenia (narodziny), lub po wyzwoleniu (śmierć). Można tam też spotkać ciała astralne adeptów lub czarowników podczas ich doświadczeń.❞ (14)

Myślę, że to jest oczywiście możliwe, a nawet prawdopodobnie, jednak to jest już kwestia wiary i filozofii. W okultyzmie jest zawarta wiara w przetrwanie po utracie funkcji życiowych ciała fizycznego żywego organizmu, jednak nie nastawiałbym się na to bez refleksji. Bo co czeka nas po końcu naszego życia?

Podsumowanie 

To jest mimo wszystko punkt widzenia jednej osoby, choć poparty starożytnymi tekstami. Ale nie należy się do tego ograniczać. Można czerpać z różnych źródeł pisanych i punktów widzenia, łącząc je w harmonii. Dlatego też ten wpis nie będzie ostatnim z serii „Próba opisania Mikrokosmosu i Makrokosmosu”. Wyczekujcie kolejnych wpisów na ten temat na tym blogu i zaglądajcie czasem na stronę FanPage Tajemnice Ziemi i Kosmosu - Sekrety Nieskończoności.

Wracając do tematu, plan astralny w świetle tego wpisu może być niebezpiecznym zbiorem planów egzystencji. Nie lekceważcie go tak, jak to czynią naukowcy, jeśli chcecie być bezpieczni. Z istotami astralnymi nie ma żartów!

Pozdrawiam Wszystkich serdecznie i życzę powodzenia w nauce 😊! Magicznego dnia życzę 😊 👼 😈 ☯️ 🧙🧙‍♀️ 🧙‍♂️ 🧙🏽🧙🏽‍♀️🧙🏽‍♂️💎 💖 ❤️‍🔥 🙏 🙏🏽☀️ 🌞.

Źródła:

Przypisy:

(1) Papus – Wiedza magów i jej zastosowanie teoretyczne i praktyczne, spolszczył TUBER, 1908, str. 61

(2) Papus – Wiedza magów i jej zastosowanie teoretyczne i praktyczne, spolszczył TUBER, 1908, str. 62-63

(3) Papus – Wiedza magów i jej zastosowanie teoretyczne i praktyczne, spolszczył TUBER, 1908, str. 62

(4) Papus – Wiedza magów i jej zastosowanie teoretyczne i praktyczne, spolszczył: TUBER, 1908, str. 63

(5) Papus – Wiedza magów i jej zastosowanie teoretyczne i praktyczne, spolszczył: TUBER, 1908, str. 63-64

(6) Papus – Wiedza magów i jej zastosowanie teoretyczne i praktyczne, spolszczył: TUBER, 1908, str. 64

(7) Papus – Wiedza magów i jej zastosowanie teoretyczne i praktyczne, spolszczył: TUBER, 1908, str. 64

(8) Papus – Wiedza magów i jej zastosowanie teoretyczne i praktyczne, spolszczył: TUBER, 1908, str. 64-65

(9) Papus – Wiedza magów i jej zastosowanie teoretyczne i praktyczne, spolszczył TUBER, 1908, str. 65-66

(10) Papus – Wiedza magów i jej zastosowanie teoretyczne i praktyczne, spolszczył TUBER, 1908, str. 66

(11) Papus – Wiedza magów i jej zastosowanie teoretyczne i praktyczne, spolszczył TUBER, 1908, str. 66

(12) Papus – Wiedza magów i jej zastosowanie teoretyczne i praktyczne, spolszczył TUBER, 1908, str. 67

(13) Papus – Wiedza magów i jej zastosowanie teoretyczne i praktyczne, spolszczył TUBER, 1908, str. 67–68

(14) Papus – Wiedza magów i jej zastosowanie teoretyczne i praktyczne, spolszczył TUBER, 1908, str. 67–69

Bibliografia:

Papus – Wiedza magów i jej zastosowanie teoretyczne i praktyczne, spolszczył: TUBER, 1908

Grafika stworzona za pomocą sztucznej inteligencji dzięki aplikacji Open Studio: Grafika AI.