Gnoza, Różokrzyż i archetyp/postać Chrystusa
❠Gnoza (stgr. γνῶοις gnosis „poznanie, wiedza”) - forma świadomości religijnej podkreślającej wartość wiedzy jako narzędzia (samo)zbawienia. Mitologia gnostycka przedstawia człowieka jako pogrążonego we śnie - obudzenie z niego to poznanie prawdy o swoim duchowym powołaniu.
Terminem tym najczęściej określa się ruchy religijne późnego antyku (doba hellenizmu) i wczesnego średniowiecza. Wśród nich można wyróżnić dwa główne nurty: gnozę monistyczną (syryjsko-egipską), której szczególne osiągnięcie stanowi chrześcijański walentynianizm, oraz dualistyczną gnozę typu irańskiego - manicheizm. Zasadniczą cechą światopoglądu gnostycznego (różnych proweniencji) jest przekonanie o upadku Ducha i uwięzieniu w świecie. W gnozie monistycznej świat - rozumiany jako byt materialny, ów padół zła i cierpienia, w którym przyszło człowiekowi żyć - jest ostatnią, najniższą emanacją Boga (bytu doskonałego). Zło, rozpad i śmierć zaistniały w wyniku pierwotnego boskiego upadku. Człowiek, istota obdarzona iskrą ducha, obarczony jest odpowiedzialnością naprawy tego błędu. Zadaniem oświeconego na ścieżce gnozy jest uwalnianie iskier Ducha i oddawanie ich Bogu. W przeciwieństwie jednak do gnozy monistycznej, gdzie za zło i niedoskonały świat odpowiedzialny jest Jedyny Bóg, w dualistycznej gnozie Maniego świat jest pełen walki dwóch niestworzonych antagonistycznych wobec siebie sił światła i ciemności (irański Ahura Mazda i Aryman).❞
Źródło cytatu:
Gnoza - Wikipedia, wolna encyklopedia
Lista wpisów:
Komentarze
Prześlij komentarz